ULU ÇINAR

              —Çınar yürekli Nafiz Akgün’e…

Gönlümün merkezisin memleket toprağında
Ruhlara huzur veren bir mekânsın ey çınar
Rüzgârlar şarkı söyler dalında yaprağında
Özümden gelen nefes Devlethansın ey çınar

Görkemli bedeninle kökün maziyi solur
Dibinde Emir Ahmet sen söyle neyin olur
Şadırvanın kuşları gölgende huzur bulur 
Hayran kalır görenler armağansın ey çınar

Güneşin ilk ışığı dallarını kucaklar
Sekiz asırlık mazin nice hatıra saklar
Bir yudum çay içmeye uyanınca şafaklar
Emsalsiz güzelliğe tek zamansın ey çınar

Dile gelir dalında zikirle öten kuşlar
Alırsın yorgunluğu düze varır yokuşlar
Yazın bir başka güzel senle muhteşem kışlar
Baharda badı saba güzde cansın ey çınar

Asaletin uğurlar güneşin batışını
Bin nağmeye değişmem kuşların ötüşünü
Gölgende seyrederler günlerin bitişini
Gönle şifa verirsin saf dermansın ey çınar

Dile gelse Devlethan karşında dile gelse
Senin gördüklerini görüp de bile gelse
İki tarihi gönül bir olup ele gelse
Güllerden damıtılmış bir destansın ey çınar

Kaç acıya tanıksın, kaç sevinci bölüştün
Dalın yaprağın ile kime vardın buluştun
Hasretle kucak açıp kaç sevene kavuştun
Dört yana uzanırken asumansın ey çınar

Mahmut TOPBAŞLI