ESKİLERDE NE BULDUM-I 

Belki yaş itibarıyla belki de o günlerdeki yaşantı özlemiyle konuşurken anlatırken ah nerede o eski günler diye konuşmaya başladığımı fark ettim. Sohbet sırasında abimin birisi hep eskilerden bahsediyorsun gitsin de gelmesin ne vardı eski günlerde dedi. Yokluk vardı, istediğini alamaz, istediğini yiyemezsin demişti.
Ben bakış açısı diyerek anlatmaya başladım. Belki yapım itibarıyla belki de eskilerde yaşadığım güzelliklerden, doğallıktan, samimiyetten  dolayı eski günler diyorum. Tabi ki eski günler denince her şeyi değil ancak birçok şeyini özlüyorum.
Özlediklerim neler mi?
-Arkadaşlık
.Her şeyin doğal olduğu yıllarda arkadaşlıklarda doğaldı. Çıkar düşünülmez sadece ben değil biz kavramı olurdu. Yanında kim varsa güvenebilirdin. Yanlış yapan çok nadir olurdu. Arkadaşlar birbirilerine yardım için adeta yarışırdı.
Bir gün rahmetlik olan Yusuf URAN’ın ayağının kırıldığını ve Eyüplar köyündeki evlerinde dinlendiğini duyduk.  Beş arkadaş hadi Yusuf’u ziyaret gidelim dedik. Araç ne gezer. Salura kadar indik arkadaşın birisi ben kısa yolu biliyorum dedi ve bizleri tarlalara yönlendirdi. Hava soğuk mu soğuk tarlalarda yer yer kar var. Sular donmuş. Tarlalardan yürümeye başlayınca çamur tepemize çıktı. Yürümekte güçlük çekmeye başladık. Dönsek olmaz diyerek yürümeye devam ettik. Tepeden bir köy gördük. Köye girdik. Burası hangi köy dediğimizde Aşağı Çitflik dediler. Eyuplar’a gideceğimizi söyleyince yanlış gelmişsiniz şu yolu takip edin Eyuplar’a gidersiniz dediler. Zorlu bir yolculuktan sonra Eyuplar köyüne giderek arkadaşımızı ziyaret ettik. Şimdi bul bulabilirsen böyle bir arkadaş gurubunu.
Günümüzde ise bir telefonla arayıp görevini yapmış oluyorsun. Hatta yoğunluktan arayamadım diyenler bile var.
-Komşuluk
Komşu denince aynen yakın akraban nasılsa öyle görülürdü. Bir ihtiyacın mı var çekinmeden komşundan isteyebilirdin. Bir emanet mi bırakacaksın komşuna bırakabilirdin. Bir yere mi gidiyorsun çocuğun okuldan gelecek komşuna benim çocuğu doyurabilir misin derdin hiç çekinmezdin, güvenirdin. Eskiler şöyle söylerdi ’’hısım akraban duyup gelene kadar yakın komşun yanındadır’’ Günümüzde ise hısım akraban diyeceğiz de herkes kendi derdinde. Komşu desen aynı apartmanda oturuyor. Çok kişi birbirini tanımaz. Haberlerde duyuyoruz apartmandan gelen kötü koku üzerine polise haber verilmesi sonucu onbeş  gün önce öldüğü tespit edilen şahıs bulundu diye. Nerede eski komşular.
Yıl 1973 Sücüllü yolundaki elma bahçemizde elmaları topladık. ALLAH bir vermiş anlatılmaz. O kadar çok ki ne yapacağımızı bilemedik. Nasıl sandıklara dolduracağız. Nasıl depoya taşınacak diye düşünürken ikindiye yakın bir korna sesi. Baktık komşumuz Yusuf Dülgerbaki’lerin kamyon üzerinde mahalle komşularımız aralarında hiç beklemediğimiz insanlarda dahil ve evimizdeki depodan yükledikleri elma sandıklar. Kamyon elmalıkta elmaların yığın yapıldığı alana yanaştı. Araçtan inen herkes sanki kendi işi gibi canı gönülden elmaları kasalara doldurmaya başladı. Kimi sandıkları elma ile doldururken genç güçlü olanlar ise araca yüklemeye başladı. Akşama doğru eve geldik. Kasayı alan doğru depoya ve akşam ezanı okunurken bizim nasıl yapalım dediğimiz elma sandıklama, taşıma, depolama işi bitmiş oldu. Şimdilerde ise yardıma ihtiyacın olduğunu bilse bile ne gelen olur nede hatırını soran. Yardıma ihtiyacın olduğunu hissetse ya gezmeye gider veya hastayım diye bahane uydurur.
-Dini Bayramlar
Bayram yaklaşınca Ramazan bayramının, Kurban bayramının ayrı bir hazırlığı olurdu. Tabiki her iki bayramda mutlaka ev baklavaları yapılır mahalle fırınlarında sıra(keşik) alınır hatta çok değer verdikleri kişiler hangi tatlı türünü severse onun için özel tatlılar yapılırdı. Sofra bezine sarılan tatlı sinileri mahalle fırınlarında nar gibi kızarana kadar pişirilir eğer ki mahalle fırınlarında pişirmek için sıra bulamazsa çarşıdaki ekmek fırınlarında sıraya girerlerdi. Bayramdan bir hafta önce evlerde hummalı bir temizlik başlar her alan temizlenirdi. Bayramlıklar alınır erkekler takım elbise diktirir. Bayramda giymek için aylar önceden terziye kumaşı verir ve defalarca prova için terzi dükkanı na giderdi. Bayanlar ise aldıkları basmalarla evlerinde terzilik yapan mahalle terzisi bayanlara gider entari diktirirdi. Çarşı ise bayram hazırlıkları nedeniyle cıvıl cıvıl olur Bayramın yaklaştığı belli olurdu.
Kurban bayramında ise normal hazırlıkların yanı sıra kurbanlık telaşı yaşanırdı. Alışkanlık olarak çok aile kurbandan önce kurbanlık hayvanı alır evinde kendi imkanları ile besler kurbana hazırlardı. Bazıları ise sürekli kurbanlık aldığı kişiye kurbanlığını ayırtır ve kurban bayramına kadar beslemesini rica eder ara sıra gidip hayvanının durumunu kontrol ederdi. Maddi durumu iyi olmayan veya hayvanı besleyecek ortamı bulunmayanlar ise kurbanlıkların satıldığı pazarları takip eder, bütçesine uygun bulduğunda kurbanlığını alırdı. Kurbanlar evlerde kesilir kesim için bıçaklar, satırlar günler öncesinden jilet gibi kessin diye bilenir hatta nasıl kesiyor diye denemeye tabi tutulurdu.
Bayramın ilk günü bayram namazından ailenin erkekleri geldiğinde ev hanımlarının hazırladığı kahvaltı yapılır ve aile içerisinde bayramlaşma yapılırdı. Kurban bayramında ise kahvaltıda mutlaka kurbanın ciğeri olacak. Kurban kesilince ciğer çıkartılıp evin hamarat hanımlarına teslim edilir, evin hanımı ciğeri yıkayıp satırla senit(yuvarlak sert ağaç kütüğü) üzerinde kıyarak kavurup kahvaltıda ev ahalisine sunardı. Bazen aile sofradan kalkmadan yakın olan komşu çocukları üzerlerinde bayramlıkları ile patır kütür bayramlaşmaya gelir ve bayram harçlıkları alır cebine koymadan ne kadar verdi diye bakar ve diğeriyle karşılaştırma yapardı. Çocuklar evleri dolaşmaya çıktıktan sonra ise komşular sokaktaki yaşlıları ziyarete başlar hiçbir komşu ihmal edilmeden tüm komşuların bayramı kutlanırdı. Komşular ziyaret edildikten sonra hısım akraba ziyareti için hazırlanıp yanlarına çocuklarıyla birlikte bayram ziyaretine başlanırdı. Özellikle yazdım. Çocuklar ben gitmem istemem demez diyemezdi. Bayram harçlığı alacağım falan halamı, yengemi, dayımı göreceğim diye önden koşarak gider herkesten önce kapıyı çalardı.
Mahallemizde rahmetlik olan babam ve annem yaşlı diye bayramlarını kutlamak için gelenlerden dolayı bayramlaşmak için evden ayrılamadığımız bayramları bilirim. Komşuya bayramlaşamaya gidelim diye hazırlanırız kapıya çıkmadan kapının zili çalar ve bir komşu, tanıdık, akraba gelirdi. Şimdi ne güzel günlermiş diye özlem duyduğum durum oldu.
Günümüzde ise Bayram yaklaşınca tatil için nereye gitsek, hangi otelden rezervasyon yaptırsak, kaç gün kalsak hesapları yapılmakta. Tatile  gitmese bile bir telefonla bayramlarını kutlamakta, telefonla kutlayınca kendilerini bayramlaşmış saymaktadır.